Stjórnvöld sjá enga ástæðu til þess að afturkalla fyrirvara Íslands vegna veiða á langreyði í tengslum við samning um alþjóðaverslun með tegundir villtra dýra og plantna sem eru í útrýmingarhættu (CITES). Þetta kemur fram í skriflegu svari Kristjáns Þórs Júlíussonar sjávarútvegsráðherra við fyrirspurn frá Smára McCarthy, þingmanni Pírata.
Ráðherra bendir á að CITES byggi skilgreiningu sína ekki á vísindalegum rökum heldur afstöðu Alþjóðahvalveiðiráðsins sem aftur byggi bann sitt við veiðum á pólitískum stuðningi en ekki vísindalegum rökum. Þegar Ísland hafi gengið í ráðið á nýjan leik árið 2002 hafi landið gert fyrirvara við bannið sem nái fyrir vikið ekki til veiða Íslendinga.
„Hafrannsóknastofnun hefur í samvinnu við nágrannaríki við Norður-Atlantshaf fylgst náið með stofnstærð langreyðar með reglulegum talningum allt frá árinu 1987. [...] Síðan Ísland gekk að nýju í Alþjóðahvalveiðiráðið hefur vísindanefnd þess ráðs staðfest gott ástand langreyðarstofnsins hér við land með tveimur umfangsmiklum úttektum, og lauk þeirri seinni árið 2016. Það er því ljóst að stofn langreyðar við Ísland er langt frá því að teljast vera í útrýmingarhættu,“ segir enn fremur í svari ráðherrans.
Bent er enn fremur á að á alþjóðlegum válista náttúruverndarsamtakanna IUCN hafi langreyður áður verið flokkuð sem „í hættu“ (e. endangered) vegna slæmrar stöðu stofns í suðurhöfum, en staða þess stofns hafi hins vegar batnað og sé langreyður því hvergi talin vera „í hættu“ í heiminum í dag samkvæmt mati IUCN.
Þá segir að langreyði hafi fjölgað jafnt og þétt samkvæmt talningum undanfarinna áratuga. „Samkvæmt síðustu talningu sem framkvæmd var árið 2015 er stofninn (Mið-Norður-Atlantshafsstofn) talinn vera um 40 þúsund dýr og hefur aldrei mælst stærri. Núverandi aflamark fyrir Austur-Grænlands-Íslandssvæðið er 161 dýr á ári og var ákvarðað með varúðarsjónarmið að leiðarljósi.“